ไม่รู้หน้าที่

เรื่องของคนไม่รู้หน้าที่มีมาตั้งแต่ที่มนุษย์เกิดมาบนโลกใบนี้แล้ว

เมื่อในอดีต

มีชาวนาอยู่ครอบครัวหนึ่ง เลี้ยงหมากับลาไว้เป็นสัตว์เลี้ยง

ให้อาศัยอยู่ใต้ถุนบ้านด้วยกัน

ค่ำคืนวันหนึ่งหลังจากที่ชาวนากำลังนอนหลับสนิทอยู่บนบ้าน

ที่กำแพงรั้วบ้าน มีเงาดำๆแต่ไกลของคนกำลังจะปีนเข้ามาภายในบ้าน

มันเป็นขโมย ลาร้องบอกกับหมา

พร้อมกำชับกับหมาว่า มึงเห่าสิ เจ้านายจะได้ตื่นขึ้นมา

ส่วนเจ้าหมาก็เห็นเหตุการณ์อยู่ แต่ก็ยังทำนิ่งเฉยไม่เห่าตามที่เจ้าลาร้องบอก

สักครู่ขโมยเดินตรงเข้ามารื้อค้นหยิบฉวยเอาข้าวของ

เจ้าลาก็ร้องบอกหมาว่า มึงเห็นไหมมันขโมยของนายไปแล้ว เห่าซะทีสิ

เจ้าหมาก็เฉย พร้อมบอกกับเจ้าลาว่า มึงอยู่เฉยๆ มันเป็นหน้าที่ของกู

แต่ขโมยมันหยิบข้าวของนายไปแล้ว มึงต้องรีบเห่า ลาย้ำเตือน

กูรู้ แต่มึงอยู่เฉยๆ มันเป็นหน้าที่กูเอง หมาย้ำเช่นกัน

ขณะที่หมาและลาถกเถียงกันอยู่นั้น

ขโมยกำลังจะปีนกลับออกไป

เมื่อจ้าลาเห็นว่าขโมยกำลังจะหนีไปได้โดยที่หมาไม่ได้ทำหน้าที่

เจ้าลาก็เลยร้องส่งเสียงดังลั่นออกมาหวังจะให้เจ้าของได้ยิน

และก็สมใจอยาก

เมื่อชาวนาที่กำลังหลับเพลินๆอยู่ ต้องตกใจตื่นเพราะเสียงลาร้อง

เลยลุกขึ้นมา และหยิบท่อนไม้ขนาดใหญ่ฟาดลงไปกลางหัวเจ้าลา

ด้วยความโมโหที่ มันดันมาร้องผิดเวลา

แล้วก็เดินกลับขึ้นไปนอนตามเดิม

ส่วนเจ้าหมาก็หัวเราะเย้ยเจ้าลาที่กำลังแดดิ้นใกล้ขาดใจ

พร้อมกับกล่าว่า

สมน้ำหน้า กูบอกแล้วว่ามันเป็นหน้าที่ของกู

แล้วเจ้าลาก็ขาดใจตาย

เพราะไปก้าวก่ายหน้าที่คนอื่น

ทั้งที่เป็นความหวังดี

แต่ต้องมาตาย

เพราะส่งเสียงร้องผิดเวลา

เพราะถ้าเป็นหมาร้องเห่าในเวลากลางคืนชาวนาก็จะคิดว่ามีขโมยเข้าบ้าน แต่นี่กลับเป็นลาส่งเสียงร้อง สุดท้ายก็เลยต้องตาย เพราะหวังดีเกินเหตุนั้นเอง